Nu half maart, een maand voor de officiële release (14 april), lekt het album uit.
Konk, vernoemd naar de studio waar de nieuwe plaat is opgenomen. Zanger Luke Pritchard heeft hoge verwachtingen: “I want this album to be big.” Die belofte kan het album nergens waarmaken. Konk begint net als IIIO met een rustige intro (See The Sun), als na een dikke halve minuut een korte stilte valt gaat het echt beginnen, hoop je. Wat volgt is het typische geluid dat we nog kennen van het debuut, het is de opmaat voor 44 minuten waarin vooral verder wordt geborduurd op de eerste plaat. Toch is het een lekkere opener en ook eerste single Always Where I Need To Be klink goed, vertrouwd, weinig vernieuwend echter. Maar dan zakt Konk in, het langdradige Do You Wanna is zelfs een dieptepuntje: “Do you wanna, do you wanna, do you wanna make love to me, I know you wanna, I know y…” etc etc. Ik zie de handjes in de lucht al ritmisch meeklappen, de tekst klinkt uit vele mondjes. Het is leuk bij Pigeon Detectives (al is dit zelfs voor hun wel erg makkelijk) maar van The Kooks had ik iets meer verwacht.
De plaat kabbelt rustig verder naar een hoogtepuntje van de plaat, Stormy Weather. Stel je een late woensdagavond voor; je moet nog een klein stukje naar huis fietsen in oud-Hollands kloteweer. Met je kop in de wind, en de slagregens die pijn doen aan je gezicht zet je toch nog snel even Stormy Weather op, een nummer waar je gelijk blij van wordt, en brult mee: “YES I LIKE STORMY WEATHER.” It’ll bring you home.
Konk kent even een korte opleving en vervolgt met het mooie Sway. Maar dan is er al geen ontkomen meer aan: Konk is niet wat ik ervan verwachtte, waar ik bij Inside In/Inside Out nog wel eens de neiging heb om het volume wat op te schroeven, gebeurt dit bij Konk vrijwel nooit. Het wordt nergens echt spannend.
Ook One Last Time bevestigt dit, eigenlijk een schitterend nummer, prachtig ingetogen maar met een tekstueel dieptepuntje: “ABCDEF and G, that reminds me of when we were free.” Met het alfabet zit het wel goed.
Toch kan ik er nooit echt diep ongelukkig van worden. Nee, het is niet zo goed als op IIIO maar het luistert allemaal lekker weg. Als na een paar goede luisterbeurten de verwachtingen getemperd zijn gaat het volume gewoon wat omlaag en heb je een heerlijke plaat voor op de achtergrond. Zeg maar een soort restaurantmuziek maar dan anders.
Volgende maand staan The Kooks in Melkweg (uitverkocht) en als je Luke zo bezig ziet dan hoeven we ons over de live-prestaties geen zorgen te maken. Op naar 14 april!
Friday 21 March 2008
Restaurantmuziek maar dan anders (CD Recensie)
Op 12 oktober bereikt ons het nieuws dat The Kooks samen met producer Tony Hoffer (ook verantwoordelijk voor debuutplaat Inside In/Inside Out) de studio induiken om te werken aan hun tweede album. Inside In/Inside Out werd meer dan twee miljoen keer verkocht en bracht het viertal uit Brighton naar grote festivals als Glastonbury, als ook naar Lowlands en Pinkpop. Eind januari wordt bekend dat bassist Max Rafferty de band heeft verlaten; hij wordt tijdelijk vervangen door Dan Logan, bassist van een ander Brightons bandje, Cat the Dog.
.
5,8/10 – release op 14 april
Live: 14 april in Melkweg
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment