Operator Please creëert Storm! (Concertrecensie)

Gezien: Operator Please, Paradiso 14-03-2008

Terwijl het in de grote zaal van Paradiso barst van de flinke namen met the Opposites, Willie Wartaal, Dio en vele andere matties speelt de echte naam, Operator Please, in de bovenzaal. Operator Please betrad bijna precies een half jaar geleden, op donderdag 13 september 2007, voor het eerst hetzelfde podium. Toen waren er, naast de meegereisde ouders en verzorgers, wel te tellen vijf andere fans. Vanavond is er meer publiek aanwezig voor de spreekbeurt van deze jonge Aussies, tijd voor een herkansing.

De eer is aan de Amsterdamse band Storm om af te trappen, met als doel de Opposites er flink uit te spelen. Met veel enthousiasme en bravoure worden de nummers gebracht. Frontdame Lili zingt en springt er op los voor het grotendeels bevriende thuispubliek, dit zorgt voor een gemoedelijke sfeer. Toch ontbreekt het bij velen aan enthousiasme om, ondanks de redelijk krachtige nummers, mee te doen in de cirkelpit van vier mensen. Misschien is het afwachtendheid, maar ik denk dat oorzaak vooral ligt in het ontbreken van flow. Tussen elk nummer door wordt het publiek hartelijk bedankt en gaat er weer een flesje spa blauw open. Dit haalt de vaart uit het optreden en dat is jammer want de band heeft zeker potentie.

Tijd voor Operator Please. De underaged rockers zijn een half jaartje ouder geworden en vele optredens rijker en dat is direct terug te zien. Onder leiding van Amandah Ditto junior betreden ze vol zelfvertrouwen het podium. Vaste opener Get What You Want wordt ingezet en de rechterhelft van de zaal gaat direct los. De nummers lopen soepel en zonder gezeur in elkaar over. Bij deze band gelukkig nog geen slechte grappen over coffeeshops, hopelijk blijft dat zo. Ten opzichte van het vorige optreden zijn er weinig wijzigingen in de setlist. Alleen het rustige Two For My Seconds heeft plaatsgemaakt voor Whip It, een cover van Amerikaanse New Wave band Devo. Dit lijkt een gouden wissel, het oudere publiek kent de hit nog uit hun jeugd en het jongere publiek is vooral bekend met de versie van Does It Offend You, Yeah?. "Whip it good, whip it real good" schreeuwt de zaal dan ook vrolijk mee.

Na deze zeer geslaagde cover, waarin de viool van Taylor erg goed tot haar recht komt, lijkt de zaal compleet los. Tijdens doorbraaknummer en underground hit Just a song about Ping Pong laat Operator Please duidelijk zien wie vanavond de flinke naam is. De bovenzaal beweegt van links naar rechts en speelt een wedstrijdje ping pong die niet zou misstaan op de Olympische Spelen. Tot slot volgt afsluiter Zero Zero en is het bedtijd, morgen moet Ekko immers nog op dezelfde manier platgespeeld worden.

You don’t always get what you want, maar vanavond wel!

Read more

E=HC² (Concertrecensie)

Gezien: Hot Chip, Paradiso 13-03-2008

In no fit state met kramp, rode ogen en mijn zesde espresso zit ik achter dit scherm, na te genieten van de feestelijke avond die Hot Chip gister aan Paradiso bezorgde. Hot Chip heeft net zijn derde studioalbum Made in the Dark uitgebracht, waarvan de eerste single Ready for the Floor nu al een klassieker is. De kracht van Hot Chip is dat ze zowel op plaat als live over en over de heupen doen schudden. De vorige keer dat ik Hot Chip live zag speelden ze in dezelfde zaal nog als toetje van Maxïmo Park op het 5 Days Off festival. Ook toen overtuigden ze met een strakke set maar was de podiumpresentatie erg statisch en wilde de band duidelijk een statement maken met hun nerdy looks.

Niet alleen qua looks maar ook qua muziek lijkt Hot Chip een voorloper te zijn van de huidige trend. De electro bandjes komen als paddestoelen uit de grond met als nieuwste soort math rock van hun jongere broertjes Foals. In tegenstelling tot veel electro junk, zoals Black Dice die in de bovenzaal speelt, maakt Hot Chip wel gewoon muziek.

De opener van vanavond, Shake a Fist, is afkomstig van het laatste album en brengt het publiek vanaf moment één in extase. De Hot Chip Chocolate Cookie fabriek is open en viert feest! Hot Chip speelt strak, geniet van de aandacht en geeft het publiek energie. Bij de grootste hits Over and Over en Ready For The Floor springt de massa alsof hun leven ervan afhangt, maar ook de minder bekende nummers houden zonder problemen stand. Na het mooie ingetogen Made in the Dark verlaat Hot Chip met luid applaus het podium om na 5 minuten weer terug te komen voor een spetterende toegift. Don’t Dance wordt ingezet, daar heeft het publiek geen boodschap aan, de zaal leeft zich nog een laatste keer volledig uit om de begeerde no fit state te bereiken.

Read more