Dartz are a pleasure (Concertrecensie)

Gezien: Dartz, Paradiso 19-03-2008.

Drie jaar geleden besloten Philip, Henry en William -niet te verwarren met de leden van de Engelse Royal Family- DARTZ! te vormen. Beïnvloed door hun punk achtergrond en fascinatie voor D.C. bands zoals The Dismemberment Plan en Q And Not U brachten ze vorig jaar het debuut This Is My Ship uit. Het album ligt in de lijn van de vrolijke opgefokte ritmes van Hot Club de Paris waarbij de vocalen veel weg hebben van Young Knives. Dit zorgt voor een heerlijke cocktail van mathcore en poppunk zonder al te veel pretentieuze bullshit. Saillant detail is dat Foals haar eerste optreden ooit gaf als voorprogramma van Dartz, tijdens de succesvolle U.K. tour.

Terwijl Foals volgende maand al voor de tweede keer in grote zaal van Paradiso staan, geven Dartz vanavond hun eerste optreden in de heilige poptempel, alleen dan in de bovenzaal. Ondanks dat het Leidseplein barst van de mensen (Ajax speelt immers tegen PSV) is maar een krap groepje van 50 mensen te vinden voor het concert van Dartz. Erg jammer want een band als Dartz verdient een enthousiast London Calling publiek. Gelukkig lijkt het ze niet te deren en wordt opener St. Petersburg enthousiast ingezet. De band heeft duidelijk niet al te veel moeite gedaan om er goed uit te zien, maar dat is ook niet waar darters om bekend staan, precisie is van belang en die factor is bij Dartz zondermeer aanwezig. De vocalen van bassist William en drummer Philip vullen elkaar naadloos aan maar leidende draad door de hele set is gitarist Henry. In tegenstelling tot de meeste gitaristen stapt hij uit de schijnwerpers om op de achtergrond met ogenschijnlijk veel gemak de meest vlijmscherpe riffs te spelen.

Na Cold Holidays, waarin de liefde verklaard wordt aan hoofdsteden en vanavond dus aan Amsterdam, en het met mathcore flirtende A Simple Hypothetical volgen twee nieuwe nummers. Deze worden iets langzamer en met meer rust gespeeld dan het oude werk, toch blijft het geliefde Dartz geluid gehandhaafd. Tijdens bescheiden hitje Once, Twice, Again! kan een enkele fanatiekeling op het juiste moment met de band meeklappen maar helaas komt de zaal ook nu niet echt los. Verrassing en hoogtepunt van de avond komt vlak voor tijd wanneer Henry en Phil van plek wisselen. Henry neemt plaats achter de drums terwijl Phil het nieuwe nummer The End Moving On aankondigt “dit is geen nummer over meisjes en uhm ook niet over jongens”. Ook al zou dit nummer over appelmoes gaan, het klinkt fantastisch. De ingebouwde pauzes in het refrein gecombineerd met de nauwkeurigheid en enthousiasme waarmee de band samenspeelt, zorgt voor een grote glimlach op mijn gezicht. Ook het publiek gaat mee in het enthousiasme en durft eindelijk te dansen. Afsluiter Prego Triangolos wordt vrolijk meegezongen en is een waardig einde van een technisch sterk concert. Toch blijft het vreemd dat Dartz nu pas hun debuut in Nederland maken en nog nooit voor London Calling gevraagd zijn. De logica is soms ver te zoeken, gelukkig beseffen Dartz dat zelf ook.

“You have three sides but you're not a triangle. You have three sides and you are a square.”