Laura Marling - Alas, I Cannot Swim (Poëzie)

Geluidloos rinkelen de glazen
over de gedekte tafel.
De intieme aardverschuivingen
zijn niet moeilijk waar te nemen.
's Nachts kan iedereen de spelden
op kussens horen vallen.

Iedereen is naar bed en
de wereld is in slaap gevallen.
Alleen jij zit daar nog,
met een gitaar op schoot.
Je staart naar alle lege stoelen
van degenen die weigeren te leven.

Wat de oplossing ook moge zijn,
zolang niet alles instort zit ik hier goed.
Met jou en met niemand.
We sprongen samen, bleven drijven
en alles klopte. In de ramen van mijn geluk
staat een weerspiegeling van jou.