Gezien: The Pigeon Detetives, Melkweg, 12-06-8 Na het aardige maar niet geweldige voorprogramma Go Back To The Zoo is het de beurt aan The Pigeon Detectives. Iets meer dan een jaar terug zag ik deze band in Ekko de kleine zaal zonder ventilatie zorgde voor een zweterige mensenmassa en bovenal een geweldige sfeer. Zonder te aarzelen wisten ze toen vanaf het eerste moment het dak eraf te spelen. Nu ruim een jaar later spelen ze in de grote zaal van de Melkweg. Mijn grootste twijfel op de heenweg naar Amsterdam is of ze ook in deze zaal overtuigen en nog steeds de barrière tussen publiek en artiest kunnen opheffen.
Rond half tien lopen de vijf heren met veel lichtgeflikker rustig het podium op en zetten in met nieuwe single This is an Emergency. Geen moment wordt er geaarzeld door het publiek die gelijk een pit begint, hiermee is de toon voor de rest van het concert gezet. Zanger Matt Bowman lijkt met de zaal mee te groeien, zijn microfoon draait als een windmolen met windkracht tien door de lucht, zijn sprongen bereiken een record hoogte en de sprintjes over de monitoren doen denken aan een Olympische estafette hordelopen. Voor elk nummer van het nieuwe album, waarvan ze er in totaal acht van spelen, vraagt Matt om gegil om zo de nieuwe nummers in te luiden. Zou hij zelf wel doorhebben dat de nieuwe nummers live in het niet vallen in vergelijking tot de knallende nummers van het eerste album? Afgezien van de live wat tegenvallende nieuwe nummers zit het muzikaal wel dik in orde, de nummers worden strak en geroutineerd gespeeld.
Tijdens het negentiende en tevens laatste nummer springt Matt het publiek in en slaat bij terugkomst op het podium de microfoon standaards met een enorme klap van het podium af. Onder een boze blik van een Melkweg medewerker lopen de heren vervolgens tevreden het podium af. Al mijn twijfels over of The Max niet te groot is voor The Pigeon Detectives blijken ongegrond. The Pigeon Detectives zijn niet bang voor hun succes en gaan gewoon net zo blij en hard door als ze ooit deden toen ze nog in de kleinere zalen speelden. Een vergelijking met stadsgenoten The Kaiser Chiefs kan daarom ook niet uitblijven, of ze even groot worden zal de tijd ons moeten leren.
De setlist:
- This Is An Emergency
- I Found Out
- You Know I Love You
- Stop Or Go
- I'm Not Gonna Take This
- Keep On Your Dress
- Don't Know How To Say Goodbye
- Nothing To Do With You
- Romantic Type
- Better Not Look My Way
- Can't Control Myself
- Say It Like You Mean It
- Caught In Your Trap
- Everybody Wants Me
- Take Her Back
- I'm A Liar
- You Don't Need It
- Wait For Me
- I'm Not Sorry
Voor iedereen die ze gemist heeft of ze nog een keer wil zien, 15 augustus staan ze op Lowlands en waarschijnlijk volgt er rond september een langere Europese tour.
2 comments:
Hm.. ik begin heel langzaam zeer lichte twijfels te krijgen dat ik niet ben geweest. Maar ik blijf bij mijn mening dat het nieuwe album echt heel slecht is...! maar was er denk ik toch wel graag bijgeweest, Als het tenminste echt zo tof was als tommie het hierboven beschrijft!
De nieuwe nummers (bijv. Im not gonna take this) waren echt een knaller, de hele zaal ging uit z'n dak. Het was echt een super concert.
Post a Comment