Blake has got a new fanbase

Gezien: Vampire Weekend, Melkweg Oude Zaal, 20-05-2008

Na het optreden in de bovenzaal van Paradiso eind vorig jaar heeft Vampire Weekend zich vastgebeten in de Nederlandse muziekscene. Waren het eerst de bloggers en indiekids die zich lieten grijpen, inmiddels zijn ook 3FM en MTV met single A-Punk aan de haal gegaan. Dit succes is de band van harte gegund, vrees ontstond echter dat de band, door het succes, van de sfeervolle Oude Zaal naar fabriekshal The Max zou worden "gepromoveerd". De Melkweg heeft er een handje van om te kiezen voor geld boven sfeer, zoals recentelijk het geval was bij The Wombats en Kate Nash.

Vampire Weekend wordt gelukkig (nog) niet aan dit rijtje toegevoegd, vanavond staan de New Yorkers zoals het hoort in een stampvolle Oude Zaal. Voor de heren het podium betreden is het de eer aan het Zwitserse trio The Strivers of, zoals ze het zelf uitspreken, Zee Streiffers. Het is voor een supportact altijd lastig om een vreemd publiek van je muziek te overtuigen, zo ook vanavond. De set begint aardig met nummers die klinken als een leuke combinatie tussen The Strokes en Jet. Naarmate de set vordert verslapt de aandacht echter, de nummers missen simpelweg een eigen karakter. Dit heeft tot gevolg dat de concentratie bij het publiek afzwakt en het onderwerp verplaatst naar de hamvraag: lijkt de zanger op Dinand van Kane of toch op Ricky van The Kaiser Chiefs? Deze discussie komt gelukkig snel ten einde als de band het podium verlaat en het wachten is op Vampire Weekend.

Een eigen karakter is iets waar het bij Vampire Weekend zeker niet aan ontbreekt. Samen met andere stadgenoten als White Rabbits en Yeasayer zorgen ze voor een frisse wind in het "indie" genre. Wellicht komt dit door hun academische achtergrond, toch ben ik geneigd te oordelen dat het de stad New York is die als grootste inspiratiebron fungeert. De stad is een mengelmoes van culturen en deze zijn naadloos terug te vinden in de muziek. De invloed van Ierse immigranten komt terug in M79 maar het zijn voornamelijk de Afrikaanse invloeden die het geluid typeren. Zoals eerder Talking Heads dergelijke invloeden gebruikten springt nu Vampire Weekend handig om met deze exotische ritmesecties. Dynamische vrolijke gitaarlijnen en bombastische drums aangevuld met de typerende stem van Ezra Koenig maken het plaatje compleet.

Opener van vanavond en tevens album opener is Mansard Roof, het nummer wordt door een gedeelte van het publiek enthousiast ontvangen maar de andere helft kijkt nog rustig het mansard dak uit de boom. Na enkele nummers volgt de busrit op de M79, deze lijkt eindelijk een reactie op te wekken bij het publiek. Terwijl de bus zijn eindstation bereikt volgt al snel de herkenbare intro van Boston. Met het über pakkende refrein in het vooruitzicht is het feest officieel geopend. "I've held dreams of Boston all of my life, chinatown between the sound of the night, but if you leave I just dont think I could take it, take it! take it! take it!". De eerste echte pit is een feit en de band voelt aan dat het publiek opgewarmd is. "If you want to dance this next song will be very suitable", deelt Ezra het publiek mee. Zonder blikken of blozen wordt vervolgens hitsingle A-Punk ingezet. Het publiek leeft zich uit als ware het een punkconcert waar net iets te veel verdovende middelen zijn genuttigd. Het refrein met het herkenbare "HEY HEY HEY" "HEY HEY HEY" geeft het Ramones-gevoel en zorgt voor een optimale sfeer.

Dat de band niet alleen maar hoeft te teren op het succes van A-Punk blijkt uit het vervolg van het concert. Tijdens One (Blake's Got A New Face) verzoekt Ezra het publiek om mee te zingen en de tweede vocalen te verzorgen. Aan dit (overbodige) verzoek wordt luidkeels gehoorgegeven. "Blake's got a new face" scandeert het publiek te pas en te onpas. Tijdens opeenvolgende nummers The Kids Don't Stand A Chance en Oxford Comma weet de band de aandacht moeiteloos vast te houden. Geen moment zakt de set in, dit is ook te danken aan het plezier waarmee de band speelt en waarop het geniet van de sfeer. Terwijl de band "Amsterdam" bedankt verlaten ze het podium na krap veertig minuten. Gelukkig hebben ze met Walcott nog één laatste troef achter de hand. Nadat de band, na enkele minuten, terug op het podium is wordt Walcott aangekondigd en zes versnellingen hoger ingezet, het publiek voelt het aan, nog een laatste maal los en dan met een gerust gevoel naar huis.

Vampire Weekend heeft na vanavond de slagader definitief opengebeten met het onvermijdelijke gevolg dat de festivalgangers komende zomer zondermeer getrakteerd zullen worden op een serie heerlijke optredens.