The Return of A Northern Soul

In 1989 besluit de achttienjarige Richard Paul Ashcroft om samen met zijn studiegenoten Nick McCabe (gitaar), Simon Jones (bas) en Peter Salisbury (drum) de band Verve op te richten. Met The Beatles en Pink Floyd als grote voorbeelden brengen ze in 1992 hun eerste zelfgetitelde EP op Hut Recordings uit. Het is het begin van een band die leeft voor muziek en de nauw verwante levensstijl.

Het eerste officiële studioalbum A Storm in Heaven wordt een jaar later in 1993 uitgebracht en raast als een wervelwind door het underground circuit. In tegenstelling tot latere albums van The Verve ligt de nadruk voornamelijk op het uitzonderlijke gitaarspel van Nick McCabe, zoals opener Star Sail waar de teksten van Richard Ashcroft geheel in dienst zijn van de muziek. De tweede single van het album Slide Away, met zeer herkenbare gitaarlijnen en verve gevoel, levert de band een retourtje Chicago, Illinois op. Hier treden ze op tijdens het beroemde Lollapalooza festival, de zomertour die hier op volgt zorgt er ongewenst voor dat Slide Away een iets te toepasselijke titel wordt. Richard Ashcroft laat zich meeslepen door de verleiding van sex, drugs and rock and roll en valt na een overdosis Ecstasy neer met uitdrogingsverschijnselen. Deze negatieve publiciteit doet Jazz Label Verve er toe besluiten juridische stappen te ondernemen tegen Verve. Waardoor de band gedwongen wordt om in het vervolg als The Verve door het leven te gaan.

Onder deze nieuwe naam wordt in 1995 tweede album A Northern Soul uitgebracht. Opener A New Decade illustreert de nieuwe start “A New Decade, the radio plays the sounds we made and everything seems to feel just right coming through your lonely mind”. De gitaarsolo’s van Nick zijn nog steeds aanwezig maar met zijn zang en teksten neemt Richard Ashcroft duidelijk een prominentere rol in. Absolute schoonheid wordt afgeleverd in de vorm van On Your Own en History (losjes gebaseerd op London van dichter William Blake). Met dit album staat de band in het epicentrum van de door britpop gedomineerde mid jaren negentig. Richard Ashcroft raakt bevriend met de broertjes Gallagher en krijgt zelfs een eervolle vermelding op (What’s the Story)Morning Glory?. Wie het cd-boekje er op naslaat zal zien dat Cast No Shadows opgedragen wordt aan “the genius that is Richard Ashcroft”.

Ondanks het succes van A Northern Soul duurt het tot 1997 dat The Verve definitief uit de schaduw van Oasis stapt. Met Urban Hymns wordt de wens van Richard Ashcroft definitief ingewilligd om meer nadruk op ballads te leggen. Het album is van pure wereldklasse en nummers als The Drugs Don’t Work, Lucky Man, Sonnet, Space and Time en Bitter Sweet Symphony zorgen voor laaiend enthousiaste recensies. Vooral het laatste nummer Bitter Sweet Symphony wordt een wereldhit. Ironisch genoeg heeft de band voor dit nummer nooit een cent aan royalty’s ontvangen. In het nummer wordt een sample gebruikt uit het in 1965 uitgebrachte nummer The Last Time van The Rolling Stones. Tijdens wederom een slepende juridische procedure werd de platenmaatschappij van The Stones 100% van de royalty’s toegekend en kregen Mick Jagger en Keith Richards partieel auteursrecht op het nummer. Met tegenzin van The Verve zorgde laatstgenoemde er tevens voor dat dit nummer o.a. werd misbruikt in reclames van Nike.

Na een wereldtournee borrelde oude spanningen tussen Richard Ashcroft en NickMcCabe, die in 1996 al eerder tijdelijk de band verliet, opnieuw op. Hierdoor besloot de band uit elkaar te gaan en ieder een eigen route te kiezen. Richard Ascroft begint in 2000 aan zijn succesvolle solocarrière waarop hij geheel zijn eigen koers kon varen. Vooral op Alone With Everybody en Human Conditions wordt bij vlagen het niveau van Urban Hymns en A Northern Soul gehaalt.

Na ondermeer reünies van Pink Floyd, The Who en Sex Pistols volgt ook The Verve, iets meer dan tien jaar na Urban Hymns, de trend van de hervorming. Reden voor de terugkeer van de studievrienden “for the joy of music”. Eind vorig jaar gaven ze de eerste concerten in ondermeer Glasgow en London. Na de aankomende zomertour, waarin ze ook Pinkpop aan zullen doen, duikt de band de studio in om het langverwachte vervolg op Urban Hymns op te nemen.

Met plezier en genoegen kan ik concluderen dat The Captain of Rock terug is op zijn oude zo geliefde schip en dat voor mij een grote wens in vervulling laat gaan.

Live: 31 mei, Pinkpop
Link: theverve.tv
Bitter Sweet Symphony videoclip