Gezien: The Rifles, Tivoli 11-04-2008Daar stond ik dan om tien voor negen in Tivoli te wachten op The Rifles. Eigenlijk had ik in Paradiso willen zijn om hippe dansmoves te maken op de muziek van Foals. Maar in een gekke bui had ik een kaartje gekocht voor The Rifles, verkeerde beslissing gemaakt?
De avond ging van start met de vijf local boys van de band Paper Tiger, ze maken een mix van indie, pop en folk. De heren spelen met veel plezier en weten met kleine grapjes het publiek goed op te warmen. Ongeveer 20 minuten later beklimmen The Rifles het podium. Zonder een woord te zeggen beginnen ze aan hun nieuwe single Talking. Het publiek lijkt overdonderd en reageert nog een beetje afwachtend. Bij het tweede nummer ontstaat er een rustige pit in het midden van de zaal maar het begint pas echt bij het achtste nummer, Peace & Quiet. Het enige nummer van vanavond waar de band de energie van het debuutalbum ook live weet te evenaren.
Tussen de nummers worden wat grapjes gemaakt. Zo wordt een rustig nummer aangekondigd om vervolgens She’s Got Standards in te zetten. Ook liet de band weten dat ze hun nieuwe album bijna af hadden en na de tour er de laatste hand aan zouden leggen (de waarschijnlijke release datum is 23 juni). De nieuwe nummers die gespeeld werden liggen in de lijn van de huidige The Rifles sound, niks nieuws dus. Vaak ook weer opgebouwd vanuit een paar akkoorden die door de zanger worden gespeeld waarover de tweede gitarist een deuntje of een solo speelt. Het enige nieuwe nummer dat me is bijgebleven is Romeo & Juliet, waarvan we al eerder een akoestische versie op hun MySpace konden horen.
Na 13 nummers verlaten ze het podium om na vijf minuten weer terug te komen en nog drie laatste nummers te spelen: Narrow Minded Social Club, het nieuwe nummer The Great Escape en Local Boy waarbij iedereen nog een laatste keer uit zijn dak gaat. Al met al een optreden die niet zo memorabel was als ik had gehoopt. De nummers werden erg strak gespeeld, er was contact met het publiek, er werd gesprongen, maar de oprechte energie ontbrak. Terwijl ze deze energie op plaat vrijwel continu weten te brengen was enige echte hoogtepunt Peace & Quiet. Ook na het optreden zijn de heren niet meer in voor een korte babbel, snel de tourbus is en de gordijntjes dicht.
Alles overziend was Foals waarschijnlijk een betere keuze geweest..
Door: Tom
4 comments:
Mooi verslag tom ;) Klopt precies met wat ik 'r aan meemaakte. Het was wel leuk, strak en zuiver allemaal. Maar 'r miste iets... iets waardoor ik met net niet helemaal kon laten gaan. Jammer inderdaad ook dat ze zo fakking arrogant deden en niet even de moeite konden opbrengen om even dag of bedankt te zeggen.
ik ben het deels met je een tommie, het was idd niet heel energiek gespeeld maar, ik kwam wel in de flow en ook bij de nieuwe nummers kon ik genieten.
Voor mij heeft Tom de sfeer goed weergegeven. Wij hadden ook nog de pech dat we achter het PA systeem stonden. Qua geluid natuurlijk wel goed, maar toen ze een A4-tje met alle nummers, inclusief de toegiften neerlegden, was er voor ons de spanning al af :( Jammer.
Ik heb ze vorig jaar in Berlijn gezien, toen was het optreden heel wat spetterender.
Jammer dat ze je niet zo goed bevallen zijn. Ik heb ze al een paar keer aan het werk gezien en ben steeds tevreden naar huis teruggekeerd. Ik snap ook niet goed hoe het komt dat ze bij veel mensen als arrogant overkomen, ik heb een paar keer met hen rondgehangen en ze zijn altijd erg sympathiek.
Post a Comment