gezien: Mystery Jets, Paradiso 2-4-2008Sommige dingen in het leven zijn onverklaarbaar, zo ook het feit dat Mystery Jets in het voorprogramma van Kate Nash staan. Voordat Kate Nash überhaupt een gitaar had aangeraakt hadden Mystery Jets al één van de beste albums van de eenentwintigste eeuw uitgebracht, te weten debuut album Making Dens. Nu, twee jaar later, heeft Kate Nash met haar mierzoete liedjes de harten van menig tienermeisje gestolen en is de muziek van Mystery Jets nog steeds niet doorgebroken in Nederland. Met het tweede studioalbum Twenty One kan het niet anders dan dat de Thames beat eindelijk voor die dijkdoorbrak gaat zorgen. De progrock invloeden zijn iets naar de achtergrond gedreven en hebben plaats gemaakt voor prachtige popnummers.
Vanavond begint de dijk al haar eerste scheuren te vertonen. Terwijl sirenes op de achtergrond loeien, lopen de bandleden het podium op om vervolgens een orgasme van geluid te produceren. De mini Kate Nashjes staan perplex terwijl de Mystery Jets fans uit hun dak gaan op de onmiskenbare intro van Hideaway, opener van Twenty One. Ondanks dat Mystery Dad Henry niet meer meetourt straalt de band meer ervaring uit dan ooit tevoren. Tijdens de opeenvolgende nummers Young Love en Half in Love with Elizabeth speelt de band vol energie en elan over de schoonheid en onberekenbaarheid die liefde met zich meebrengt. De bandleden vullen elkaar buitengewoon sterk aan waardoor de nummers nog meer aan kracht winnen dan op LP. Mooiste nummer van het album en ook van vanavond is Flakes, "this song is one I never thought that I'd play, but if you want me gone there are kinder ways to say, so long than spitting in my face". De woorden en muziek spreken voor zich en zorgen voor een onmiskenbaar gevoel, kippenvel.
Naarmate de set vordert komt het einde helaas snel in zicht na Hand Me Down volgt al de afsluiter Behind The Bunhouse. Het nummer wordt mysterieus en rustig opgebouwd om vervolgens te ontknopen in een bombastisch refrein. Nog één laatste maal genieten, maar nadat de laatste noot is gespeeld verlaat ik snel de grote zaal. Ondanks het publiek en het ontbreken van oude nummers was dit concert er één om nooit te vergeten. De mensen die het gemist hebben kunnen deze maand al op herkansing tijdens Motel Mozaïque en London Calling.
2 comments:
het was leuk om je review te lezen omdat er duidelijk bewondering uit spreekt voor de artiest.
tegelijkertijd wil ik er als tienermeisje even op wijzen dat je de zaken nogal dramatisch weergeeft. waarschijnlijk om het interessant te laten klinken? ik vond namelijk zowel het optreden van the mystery jets als die van kate nash aangenaam. ik stond zeker niet 'perplex terwijl de mystery jets fans uit hun dak gingen'. ik zat boven op de tribune en toen ik de zaal rondkeek zag ik gewoon veel mensen die het naar hun zin hadden. is dat niet mooi?
dus: hoezo 'ondanks het publiek'?
misschien vind je het prettig om als zogenaamd volwassen persoon dergelijke uitspraken te doen om jezelf interessant te maken. jammer dat je niet even langer bent gebleven want dan had je het toepasselijke nummer van kate nash nog even kunnen horen: you don't have to suck dick to succeed.
je snapt me vast wel.
Didi,
Bedankt voor je reactie en het lezen van het artikel. Voorop staat dat het een recensie betreft welke, gezien de aard en structuur, een mening van de auteur bevat. In de positie waar ik stond, vooraan het podium, zag ik om mij heen zeer veel verbaasde blikken toen Mystery Jets aantraden. Dit uitte zich ook in de (negatieve) reacties die de mensen gaven op het gespring en gedans van de MJ fans. Logisch nu de muziek van Mystery Jets niet direct het zelfde publiek aantrekt als de muziek van Kate Nash, dit geef ik ook aan in de introductie.
Gelukkig zijn smaken niet strikt en kunnen mensen zowel de muziek van artiest A als B waarderen. Ik ben blij dat jij niet perplex stond en de muziek van Mystery Jets kan waarderen.
Wat ik aangeef, het gaat alle logica te boven om MJ in het voorprogramma van KN te plaatsen. Nu de muziek van MJ een ander publiek aantrekt dan de muziek van KN. In een andere setting met een publiek die voor MJ komt zou het concert nog velen maler specialer geweest zijn.
Ik heb in ieder geval genoten van een prachtig concert, jij zo te horen ook. Ik heb KN al eerder live gezien en dat was toen een prima ervaring, single Caroline's a Victim was toen net uit. Ik zag derhalve niet de behoefte om haar nog een keer te zien. Wat ik door de muren van paradiso heb meegreken en aan de hand van de recensie van Yoram verneem lijkt dit een juiste keuze.
PS
excuses voor de vertraagde reactie.
Post a Comment