Death Cab For Cutie - Narrow Stairs

Ben Gibbard en Chris Walla hebben zich het afgelopen decennium met Death Cab for Cutie ontpopt als pioniers van D.C. indie. Sinds debuut album Something About Airplanes in 1997 leverde de band keer op keer prachtige albums af. De nummers hebben een meeslepende werking die je afsluiten van de hectische buitenwereld. De kracht zit voornamelijk in de unieke singer-songwriter kwaliteiten van Ben Gibbard die op zijn sterkst is wanneer hij verhaalt over (verloren) liefde, een terugkerend thema in het repertoire.

Drie jaar na Plans, het eerste album op majorlabel Atlantic, is Narrow Stairs een feit. Waar Plans bombastisch opent in New York met Marching Bands of Manhattan, brengt Ben ons ditmaal naar de afgelegen westkust van Amerika. “I descended a dusty gravel ridge beneath the Bixby Canyon Bridge until I eventually arrived at the place where your soul had died.” zijn de eerste regels uit opener Bixby Canyon Bridge. Na een rustige opbouw komen halverwege de gevoelens van moedeloosheid en frustratie los, drums en gitaren worden feller bespeeld en versterken het gevoel die het beste worden verwoord in de afsluitende regels “then it started getting dark, I truged back to where the car was parked, no closer to any kind of truth as I assume was the case with you”. Het album is een stuk donkerder en meer experimenteel. Dit komt tevens naar voren in single I Will Possess Your Heart, het acht minuten en vijfendertig seconde durende nummer wordt opgebouwd en voortgezet door een rustgevende piano en harmonieuze bas.

Maar niet alle nummers zijn even zwaarmoedig aangekleed, No Sunlight wordt met zoveel positieve energie gespeeld dat, ondanks de titel, de zon toch begint te schijnen. Één van de sterkste en wellicht meest authentieke DCFC nummers is Cath…. De gitaren geven het oude Death Cab gevoel ten tijden van Photo Album, terwijl Ben zingt over een onfortuinlijke knappe jonge vrouw die bij haar man niet de liefde krijgt die ze verdient.

Ook in Grapevine Fires wordt met ouder materiaal geflirt “bought some wine and some paper cups”, de sfeer is alleen anders dan die in Champange From A Paper Cup. Terwijl er een verwoestende brand heerst, vindt Ben vrede in de situatie “And the news reports on the radio said it was getting worse as the ocean air fanned the flames. But i couldn't think of anywhere i would have rather been to watch it all burn away, to burn away.”

In Your New Twin Sized Bed en Pity and Fear wordt de sfeer die als rode draad door het album loopt vastgehouden. Afsluiter van het album is het ingetogen The Ice Is Getting Thinner, live met enkel Ben achter piano zal dit nummer zo mogelijk nog mooier zijn; “We're not the same dear and it seems to me, there's nowhere we can go with nothing underneath, then it saddens me to say what we both knew was true, that the ice was getting thinner under me and you”.

Voor nieuwkomers van Death Cab for Cutie is dit zeker niet de meest toegankelijke plaat, daarvoor verwijs ik graag naar The Photo Album en Transatlanticism. De liefhebbers die reikhalzend uit hebben gekeken naar het zesde album zullen daarentegen niet teleurgesteld zijn. Ondanks de iets donkerdere sfeer en geluid is het onmiskenbare Death Cab gevoel meer dan aanwezig. Het vergt een paar luisterbeurten maar dan ontdek je ook op Narrow Stairs prachtige nummers die je nog uren luisterplezier zullen brengen.

Live: 10 juli, Melkweg
8/10 - release 13 mei
Death Cab For Cutie.com - MySpace